استرالیا به اکثر کشورهای جهان می پیوندد که تایوان (یا جمهوری چین را که به طور رسمی شناخته می شود) به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نمی شناسند، در راستای سیاست دیرینه چین واحد. با این حال، تایوان دارای ویژگی های یک کشور مستقل است. همین ماه گذشته، رئیس جمهور جدید، ویلیام لای، پس از انتخابات دموکراتیک و آزاد افتتاح شد. این کشور قانون اساسی، پارلمان ملی، سیستم قضایی، نیروی دفاعی، ارز و پاسپورت خود را دارد.
اینکه تایوانیها چگونه هویت خود را – «تایوانی بودن» خود – نگاه میکنند و آن را ابراز میکنند، یک عامل مهم فزاینده در واکنش این جزیره به تجاوزات فزاینده چین است که میخواهد آن را با سرزمین اصلی «دوباره» متحد کند. همچنین احتمالاً تعیین خواهد کرد که ایالات متحده و متحدانش، از جمله استرالیا، چگونه به تلاشها برای الحاق تایوان واکنش نشان میدهند و مهمتر از همه، میزان حمایت عمومی در کشورهای متبوعشان برای این واکنش چقدر است.
برای بسیاری از تایوانی ها، مسئله هویت بسیار پیچیده است و اغلب به وزن تاریخ و رشته های میراث فرهنگی و قومیتی که با سرزمین اصلی مشترک هستند گره خورده است. به عنوان مثال، این پاسخ سو چانگ، کارمند 35 ساله ای را که در سفر ماه گذشته به تایوان با او صحبت کردم، در نظر بگیرید.
من تغییرات زیادی را پشت سر گذاشتم تا اینکه متوجه شدم کی هستم. به دلیل نفوذ خانوادهام، قبلاً فکر میکردم چینی چینی هستم، اما با بزرگتر شدن و کسب اطلاعات بیشتر، دیگر چنین فکر نمیکنم.» او اکنون منحصراً تایوانی است و از استقلال رسمی حمایت می کند.
نظرسنجی ها به طور مرتب نشان می دهد که بین 60 تا 70 درصد از شهروندان تایوانی خود را منحصراً تایوانی می دانند، در حالی که درصد افرادی که منحصراً چینی هستند نسبت به 30 سال پیش به 25 درصد کاهش یافته است. اما بیشتر تایوانی ها از تلاش برای استقلال رسمی، یکی از خطوط قرمز چین که احتمالاً باعث آغاز جنگ می شود، حمایت نمی کنند.
در حال بارگذاری است
چانگ را در یک مسیر پیادهروی در تائویوان، در فاصله 45 دقیقهای از مرکز تایپه، جایی که او در حال تمرین کمکهای اولیه به قربانی انفجار بمب ساختگی به عنوان بخشی از یک دوره دفاع مدنی بود، ملاقات کردم. چنین دورههایی با هدف تجهیز غیرنظامیان عادی به تکنیکهای بقا در صورت تهاجم چینیها، در سالهای اخیر به طور فزایندهای در سراسر جزیره محبوب شدهاند و طبیعتاً مخاطبان طرفدار استقلال را جذب میکنند.
در محوطه دانشگاه ملی تایوان در تایپه، هنری شیائو، دانشجوی علوم داده، به روشی متفاوت به این سوال پرداخت. برای او، هویت به تعریف اصطلاح “چینی” بستگی دارد.
بنابراین از یک تعریف فرهنگی، من چینی هستم. اما تا آنجا که به هویت ملی مربوط می شود، من شهروند جمهوری چین هستم که با جمهوری خلق چین متفاوت است.
او نگران صدای فزاینده طبل جنگ بود، اما این نگرانی تحت الشعاع مشکلات فوری تر، مانند افزایش هزینه های زندگی، مسکن ارزان قیمت، و فرصت های رو به کاهش برای مشاغل با درآمد خوب قرار گرفت.
در حال بارگذاری است
در پوشش اخیر ما از جزایر کینمن، مجمع الجزایر تحت کنترل تایوان، در فاصله چند قدمی سرزمین اصلی چین، صاحب فروشگاه لوازم التحریر، سونگ وی وانگ، از اینکه چقدر راحت بود که کیمنی یا چینی شناخته می شد، و اینکه چقدر مایل بود. تا زمانی که بتوانیم «به سبک زندگی خود در اینجا ادامه دهیم و خوشبختی پیدا کنیم» تحت حکومت حزب کمونیست چین زندگی کنیم.
اینها فقط چند بینش از بیش از دوجین مصاحبه با شهروندان تایوانی است که سخاوتمندانه افکار خود را با من در میان گذاشتند. این موضوعی است که من می خواهم در بسیاری از سفرهای آینده به جزیره به آن بازگردم.
با این حال، قبل از آن، من تماشای نمایش المپیک ماه آینده در پاریس را تماشا خواهم کرد، جایی که ورزشکاران تایوان پس از مدت ها ممنوعیت از شرکت در مسابقات زیر پرچم رسمی و سرود ملی خود، بار دیگر با عنوان “چین تایپه” در مسابقه شرکت خواهند کرد.