نمایندگانی از طیف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی که روز چهارشنبه برای اولین کنگره گردشگری جامعه مدنی گرد هم آمدند، در مورد یک نکته توافق کردند: جزایر بالئاریک از محدودیت های حجم گردشگری فراتر رفته است.
انجمن شرکت های کوچک و متوسط (Pimem)، گزارش داد، در حالی که انجمن جامعه مدنی از منتقدان مشهور مدل گردشگری در جزایر بالئاریک، از جمله محیط بانان GOB و انجمن پالما XXI تشکیل شده است، می تواند روی تجارت نیز حساب کند. بولتن روزانه مایورکا
با این حال، نه تنها نمایندگان انجمن مهمان در کنگره بودند: نه تنها رئیس جمهور مارگا پروهنس، بلکه وزیر گردشگری مایورکا و اسپانیا، روزاریو سانچز و ماریا فرونترا، رئیس اتحادیه هتل های مایورکا نیز سخنرانی کردند.
در حالی که حاضران موافق بودند که از مقادیر حدی فراتر رفته است، نظرات مختلفی در مورد میزان و علل توریسم بیش از حد و همچنین راه حل های ممکن وجود داشت.
پروهنز گفت این جزایر «قابلیت اجتماعی گردشگری را از دست داده اند».
ما دیگر نمی توانیم حجم را افزایش دهیم. مهم است که به شهروندان گوش دهیم،» او ادامه داد و قول داد که نتایج کنگره را در پیمان پایداری اجتماعی و اقتصادی که به زودی راه اندازی می شود، بگنجاند.
مارگالیدا رامیس، سخنگوی GOB، استدلال میکند که گردشگری سوء مدیریت نشده است، بلکه قصد دارد جزایر بالئاریک را به آزمایشگاهی برای تجربیات توریستی تبدیل کند. او خاطرنشان کرد که “یکی از قابل اعتمادترین شاخص های اشباع بیش از حد جزیره، ناراحتی جاده است.”
زمانی که دیگر خورشیدی وجود ندارد و دیگر ساحلی وجود ندارد، در Lluc ما گردشگری خوراکشناسی یا گردشگری معنوی را اختراع کردهایم – استراتژیهایی برای تنوع گردشگری.
پدرو ماس برگاس، مدیر شورای مدیریت گردشگری و پایداری مایورکا، اعتراف کرد که “در حال حاضر دیگر احساس نمی کنیم که مورد بازدید قرار گرفته ایم، بلکه مورد تهاجم قرار گرفته ایم”. به گزارش مایورکا دیلی بولتن، او خاطرنشان کرد که یکی از عواملی که به اشباع بیش از حد کمک می کند این است که مردم محلی دوستان و خانواده را دعوت می کنند، چیزی که اغلب نادیده گرفته می شود.
فرناندو والادارس، استاد شورای تحقیقات ملی اسپانیا، تاکید کرد که “از رشد زدایی می توان چیزهای زیادی به دست آورد و دو چیز واضح است: اجتناب ناپذیر است و اینکه رونق می آورد.”
وی با ابراز تردید از اینکه ثروت ایجاد شده توسط گردشگری تأثیر مناسبی بر شهروندان داشته باشد، ادامه داد: جامعه ای که عصبانی یا غرغر می کند هیچ سودی برای ما نخواهد داشت. او آن را یک «افسانه شهری» و «ثروت کاذب» نامید، زیرا سرمایهگذاران بسیار غیرمحلی هستند.
بنابراین والادارس از برنامه ریزی برای رشد زدایی حمایت کرد، همانطور که در دوران رکود وجود دارد: “امکان تدارک اقدامات جبرانی وجود دارد، اما این امر مستلزم تغییر در قوانین اساسی است که رشد اقتصادی را بالاتر از سلامت شهروندان قرار می دهد.”