در هفته های اخیر، مردم محلی جزایر قناری، جزایر بالئاریک و برخی شهرهای بزرگتر در اسپانیا از تعداد افرادی که برای تعطیلات به این کشور سفر می کنند ابراز خشم کرده اند.
و اکنون یکی دیگر از کشورهای زیبای اروپایی نیز به این خواسته ها می پیوندد و در مورد اینکه آیا اقدامی علیه گردشگری انبوه انجام دهد یا خیر بحث می کند.
به گفته Correio da Manhã، میگل کوئیلو، رئیس شورای محلی سانتا ماریا مایور، در لیسبون، «نیاز به مرزها را تشخیص می‌دهد».
شهرداری که شامل نواحی چیادو، بایکسا، کاستلو، آلفاما و موراریا می‌شود، 10000 سکنه دارد، اما روزانه 300000 نفر سفر می‌کنند.
او گفت: «این یک بار انسانی بسیار سنگین است. اقدامات لازم برای حمل و نقل، توک توک، اقامتگاه های اجاره ای و هتل ها مورد نیاز است. اقداماتی نه به معنای ممنوعیت تردد، بلکه به معنای محدود کردن فعالیت‌های مرتبط با گردشگری».
برناردو تریناد، وزیر امور خارجه اسبق گردشگری و رئیس فعلی اتحادیه هتل‌های پرتغال AHP، معتقد است که پرتغال باید کنترل جریان‌های توریستی را در مکان‌هایی مانند موراریا، جرونیموس، سینترا و قله‌های مادیرا آغاز کند.
با این حال، مانوئل سوزا لوپس، رئیس انجمن “پویاسازی منطقه بایکسا پومبالینا” لیسبون، تاکید کرد که گردشگری 70 درصد از گردش مالی رستوران های محلی را تشکیل می دهد.
او گفت: «نمی‌فهمم چطور می‌توانیم بگوییم گردشگران زیادی داریم.»
گردشگری در پرتغال با وجود استقبال از بیش از 30 میلیون مهمان، سال گذشته کاهش یافت. در سال 2023، 77 میلیون شب اقامت ثبت شده است که نسبت به سال قبل 10.5 درصد افزایش داشته است. بیش از دو میلیون گردشگر بریتانیایی در سال 2023 به آنجا سفر کردند.
لیسبون هر روز پذیرای 30000 تا 40000 گردشگر است.
محبوبیت ناگهانی لیسبون، که نه تنها به دلیل زیبایی شهر، بلکه با پروازهای ارزان، تقویت شد، صنعت گردشگری را تقویت کرد، اما به نوبه خود زندگی را برای مردم محلی دشوارتر کرد و منجر به از دست دادن محله های سنتی برای گردشگران شد.
تریش لورنز، روزنامه نگار و ساکن پایتخت، در سال 2018 به تلگراف گفت: “در لیسبون و پورتو، مناطق مرکزی مرکز شهر کم و بیش فقط توریستی هستند.”