برنامه ریزی برای تغییر نام یکی از شلوغ ترین فرودگاه های ایتالیا پس از انتصاب یکی از جنجالی ترین سیاستمداران این کشور، خشم را برانگیخته است.
ماتئو سالوینی، وزیر حمل و نقل، پس از اعلام حمایت از پیشنهاد تغییر نام فرودگاه مالپنسای میلان به نام سیلویو برلوسکونی فقید، با انتقادات زیادی مواجه شد.
آقای سالوینی گفت که با تصمیم سازمان هواپیمایی کشوری ایتالیا ENAC برای تغییر نام فرودگاه “به یاد دوستم سیلویو” موافقت خواهد کرد.
این اظهارات انتقاد بپه سالا، شهردار میلان را برانگیخت که این پیشنهاد را «دیوانهکننده» خواند.
آقای سالا اناک را به تسلیم شدن در برابر فشارهای سیاستمداران دست راستی متهم کرد. او اصرار داشت که درخواست تغییر نام بدون مشورت با شرکت مسئول اداره فرودگاه های میلان، SEA، پذیرفته شده است.
او قبلاً از تلاش قبلی برای تغییر نام دومین فرودگاه بزرگ میلان، Linate، به نام نخست وزیر سابق ایتالیا جلوگیری کرد.
بیش از 35000 نفر از آن زمان طوماری را امضا کرده اند که در آن از جورجیا ملونی، نخست وزیر خواسته اند تا با این اقدام مخالفت کند.
احزاب خانم ملونی و آقای سالوینی، برادران ایتالیا و لگا، بخشی از ائتلاف دولتی در کنار فورزا ایتالیا هستند، حزبی که برلوسکونی در سال 1994 قبل از شرکت در انتخابات برای اولین بار تأسیس کرد.
معمولاً یک دوره انتظار ده ساله وجود دارد تا بتوان مکان را به نام شخص متوفی نامگذاری کرد. برلوسکونی تنها در ژوئن 2023 درگذشت.
این سرمایه دار رسانه ای که تبدیل به سیاستمدار شد، طولانی ترین دولت ایتالیا از زمان تأسیس جمهوری در سال 1946 را رهبری کرد و در مجموع به مدت 3291 سال در چهار دوره قانونگذاری به عنوان نخست وزیر خدمت کرد.
مخالفان این تصمیم اصرار داشتند که میلان-مالپنسا، دومین فرودگاه شلوغ ایتالیا از نظر تعداد مسافران پس از رم-فیومیچینو، باید به نام “شخصیتی که مظهر ارزش هایی مانند صداقت، صداقت و خدمات اجتماعی است” تغییر نام دهد.
مارکو گریمالدی، نماینده اتحادیه سبز و چپ، استدلال کرد که چندین چهره مشهور دیگر از میلان وجود دارد که سالوینی می تواند آنها را انتخاب کند، از جمله نویسنده الساندرو مانزونی، رقصنده کارلا فراچی یا آهنگساز جوزپه وردی.
آقای گریمالدی گفت: «چه کسی می داند که آیا وزیر سالوینی می داند که فرودگاه فیومیچینو در رم به نام لئوناردو داوینچی، فرودگاه ونیز به نام مارکوپولو و فرودگاه جنوا به نام کریستف کلمب نامگذاری شده است.
سپس ساندرو پرتینی برای فرودگاه تورین، کاتولوس برای ورونا، مارکونی برای بولونیا، گالیله برای پیزا و آخرین اما نه کم فالکونه و بورسلینو برای پالرمو وجود دارد.
من به نوبه خودم از فرودگاه فالکون و بورسلینو و فرود در فرودگاه سیلویو برلوسکونی خجالت میکشم.»
جیووانی فالکونه و پائولو بورسلینو دو قاضی سیسیلی بودند که در بزرگترین محاکمه های مافیایی ایتالیا در تاریخ، به اصطلاح ماکسی پروسه، شرکت داشتند. آنها هر دو در تابستان 1992 توسط مافیا به قتل رسیدند.
در میان بسیاری از جنجال های زندگی برلوسکونی، اتهامات متعددی مبنی بر ارتباط او با جنایات سازمان یافته وجود داشت. اینها اساساً نتیجه تصمیم او برای استخدام ویتوریو مانگانو، مردی بود که قبلاً به ارتباط با مافیا متهم شده بود، به عنوان باغبان و دست ثابت در ویلا آرکور خود در نزدیکی میلان.
برلوسکونی از طریق دوست نزدیکش مارچلو دل اوتری به مانگانو معرفی شد که به دلیل “ارتباطات خارجی با مافیا” به 9 سال زندان محکوم شد.
چندین فراری از مافیا برلوسکونی را به داشتن روابط نزدیک با مافیا متهم کردند، اما تحقیقات متعدد منجر به طرح اتهامی علیه نخست وزیر سابق نشد.
برلوسکونی در وصیت نامه خود بیش از 25 میلیون پوند به دل اوتری سپرده است. او این وصیت را “نشان عشق” توصیف کرد و اتهامات مبنی بر اینکه نخست وزیر سابق سعی کرده با این پول “سکوت من را بخرد” را رد کرد.